Słowa kluczowe
parody
irony
picture analysis
transtextuality
the evolution of aesthetic forms
visual metaphors
stimulus equivalence
difference and repetition
pop-culture
The Last Supper
David La Chapelle
Leonardo da Vinci
Jacopo Bassano
El
Jak cytować
Abstrakt
The text is an attempt to analyze the evolution of aesthetic forms and motifs discussed on the example of the so-called “great figure” The Last Supper – the starting point for the analysis of the motif is the photography of David La Chapelle of the series: Jesus is my homeboy. Significant here is the context theory of parody by Linda Hutcheon – understood as a central point overview of contemporary art – a phenomenon combining fidelity to tradition and contemporary ideas of creative freedom, to express, among others, in need of confrontation
with the ‘classic’ conventions – encroaching and deconstructive also in our contemporary pop-cultural processes of “image-consumption”.
Bibliografia
J.J. Wunenburger Filozofia obrazów, przeł. T. Stróżyński, słowo/obraz/terytoria, Gdańsk 2011, s. 11–
L. Hutcheon, Teoria parodii. Lekcja sztuki XX wieku, przeł. A. Wojtanowska, W. Wojtowicz, Oficyna Wydawnicza Atut – Wrocławskie Wydawnictwo Oświatowe, Wrocław 2007, s. 64.
R. Poiriera, The politics of Self-Parody, „Partisan Review” 1968/3
A. Warburg, Narodziny Wenus i inne szkice renesansowe, przeł. R. Kasperowicz, słowo/obraz terytoria, Gdańsk 2010.
K. Pijarski, (Po)nowoczesne losy obrazów, Wydawnictwo PWSFTviT, Łódź 2013.
E. Panofsky, Imago Pietatis. Przyczynek do historii typów przedstawieniowych Mąż Boleści i Maria Pośredniczka, w: idem, Studia z historii sztuki, PIW, Warszawa 1971, s. 91–120.
U. Eco, Lector in fabula, przeł. P. Salwa, PIW, Warszawa 1994, s. 76, 80, 89.
M. Vis & T. Campbell, The Last Supper (2006) [online], <http://www.genericartsolutions.com/Site/Home.html> [dostęp: 2 stycznia 2014 ].
K. Wężyk, Bóg w Ameryce, „Gazeta Wyborcza” (dodatek „Duży Format”) 2013, 28 sierpnia.
Jesus is my homeboy, Robilant & Voena, London 2008
Courtney Love w Heaven to hell, Taschen Books, 2006.
R. Giorgi, El Greco, przeł. H. Borkowska, Klasycy sztuki 18, Rzeczpospolita, Warszawa 2006, s. 28–29.
P. Markiewicz, P. Przybysz, Neuroestetyczne aspekty komunikacji wizualnej i wyobraźni [online], http://www.academia.edu/1378639/Neuroestetyczne_aspekty_komunikacji_wizualnej_i_wyobrazni_wspolautor_Piotr_Markiewicz [dostęp 5 stycznia 2003]
R. Giorgi, El Greco, przeł. H. Borkowska, Klasycy sztuki 18, Rzeczpospolita, Warszawa 2006, s. 28–29.
H. Belting, Antropologia obrazu. Szkice do nauki o obrazie, przeł. M. Bryl, Universitas, Kraków 2007.
E.H. Gombrich, Pełna harmonia, przeł. D. Stefańska-Szewczuk, w: idem, O sztuce, Dom Wydawniczy Rebis, Poznań 2013, s. 297.
Ewangelia św. Marka (Mk 14,18–19). Biblia, Brytyjskie Towarzystwo Biblijne, Warszawa 1975.
C. Chéroux, The Déjà Vu of September 11: An Essay on Intericonicity, „The Social Medium” [online], http://eitherand.org/social-medium/deja-vu-september-11-essay-intericonicity/ [dostęp: 6 stycznia 2014].
http://www.davidlachapelle.com/exhibitions/2013-06-06_galerie-daniel-templon/press/arte-al-limite_1/ [dostęp: 28 grudnia 2013].
Artysta niepokorny, „VU MAG” 2013, 15 października [online], http://vumag.pl/sylwetki/artysta-niepokorny,59734.html [dostęp: 18 grudnia 2013].
J.D. Dillenberger, The religious art of Andy Warhol, Continuum, New York 1998.
http://www.davidlachapelle.com/press
K. Niedałtowski, Zawsze Ostatnia Wieczerza, Wydawnictwo Twój Styl, Warszawa 2006, s. 206.
Ostatnia Wieczerza według Adama Lelko [online], http://www.fotopolis.pl/drukuj.php?n=5682&p=0 [dostęp: 27 grudnia 2013].
www.genericartsolutions.com
www.poland-art.com/index.php/recenzje/633-zuzanna-sokolowska/5980-les-enfants-terribles-polskiej-sztuki-lodz-kaliska-w-muzeum-slaskim
The Hub Magazine „The Last Supper” Spread Interprets the Religious Meal; „TrendHunter” 2011,
maja [online], <http://www.trendhunter.com/trends/hub-magazine-the-last-supper> [dostęp:18 grudnia 2013].
http://www.zazzle.co.uk/peru_cusco_cathedral_last_supper_w_cuy_guinea_pig_laptop_bag-256121716192738676 [dostęp:2 stycznia 2014].
R. Vine, Cracking the Lost Last Supper code, „The Guardian” 2010, 15 stycznia [online],
R. Vine, Cracking the Lost Last Supper code, „The Guardian” 2010, 15 stycznia [online], <http://www.theguardian.com/culture/2010/jan/15/lost-last-supper-the-guidelines>
http://lostpedia.wikia.com/wiki/The_Lost_Supper [dostęp: 27 listopada 2013].
M. Dunea, My Last Supper. 50 Great Chefs and Their Final Meals. Portraits, Interviews, and Recipes (2007–2011).
http://culturepopped.blogspot.com/2007/04/suddenly-last-supper.html [dostęp: 2 stycznia 2014].
M. Sinior, Ostatnia Wieczerza według Adama Lelko, „Fotopolis.pl. Internetowy Magazyn o Fotografii” 2007, 26 marca [online], <http://www.fotopolis.pl/n/5682/ostatnia-wieczerza-wedlug-adama-lelko/>[dostęp: 27 grudnia 2013].
W. Łysiak, Malarstwo Białego Człowieka, t. 4 (rozdz. 38), Wydawnictwo Nobilis, Warszawa 2010.
Licencja
Autorzy
Autorzy tekstów przyjętych do publikacji w czasopiśmie IMAGES są zobowiązani do wypełnienia, podpisania i odesłania na adres redakcji umowy o udzielenie nieodpłatnej licencji do utworów, z zobowiązaniem do udzielania sublicencji CC.
Zgodnie z umową, autorzy tekstów opublikowanych w czasopiśmie IMAGES udzielają Uniwersytetowi im. Adama Mickiewicza w Poznaniu niewyłącznej i nieodpłatnej licencji oraz zezwalą na użycie sublicencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Autorzy zachowują prawa do dalszego, swobodnego rozporządzania utworem.
Autorzy, którzy wykorzystują w swoim tekście cudze utwory (np. ilustracje, fotografie) proszeni są o dostarczenie do redakcji czasopisma zgodę na publikację od uprawnionych podmiotów.
Użytkownicy
Zainteresowani użytkownicy internetu uprawnieni są do korzystania z utworów opublikowanych po 2015 roku IMAGES tylko w calach niekomercyjnych, pod następującymi warunkami:
- uznanie autorstwa - obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem, informacji, o autorstwie, tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, DOI) oraz samej licencji;
- bez tworzenia utworów zależnych - utwór musi być zachowany w oryginalnej postaci, nie można bez zgody twórcy rozpowszechniać np. tłumaczeń, opracowań.
Do wszystkich tekstów opublikowanych przed 2015 r. prawa autorskie są zastrzeżone.
Inne
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).