Abstrakt
Zwierzęta, uważane za „rzeczy” przez Arystotelesa, res mancipi przez Rzymian i „dobra” przez włoski kodeks cywilny z 1942 r., zostały w art. 13 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej z 2007 r. określone jako „istoty czujące”, czyli zdolne do odczuwania przyjemności i bólu. Omawiana sprawa dotyczy postrzelonej sarny, która wciąż żywa i wierzgająca została umieszczona na skrzyni ładunkowej pojazdu. Włoski Sąd Najwyższy stwierdził, że doszło w tym przypadku do przestępstwa przewidzianego przez art. 544 kodeksu karnego i nałożył na myśliwego karę, ponieważ ten nie dobił zwierzęcia poprzez zadanie mu ostatecznego ciosu, a tym samym nie położył kresu jego cierpieniu i agonii.
Bibliografia
Albisinni F., Esseri senzienti, animali ed umani: nuovi paradigmi e nuovi protagonisti (al momento inedito).
Budzinowski R. (2011), Il futuro del diritto agrario. Alcune riflessioni, “Agricoltura Istituzioni Mercati” n. 3. DOI: https://doi.org/10.3280/AIM2011-003008
Gaio, Institutiones, 2.14°.
Germanò A., Rook Basile E. (2010), La tutela delle conoscenze tradizionali delle comunità autoctone, in: A. Germanò, E. Rook Basile, Il diritto dei mercati dei prodotti agricoli nell’ordinamento internazionale, Torino.
Onida P.P. (2008), Dall’animale vivo all’animale morto: modelli filosofico-giuridici di relazioni fra gli esseri animati, “Diritto@Storia” n. 7.
Rescigno F. (2005), I diritti degli animali. Da res a soggetti, Torino.
Ulpiano, Digesto, 1,1,1,3.
Vegetti M. (1996), Il coltello e lo stilo. Animali, schiavi, barbari e donne alle origini della razionalità scientifica, Milano.
Licencja
Prawa autorskie (c) 2021 Alberto Germanò
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 4.0 Miedzynarodowe.