Nicollo Machiavelli i Ulrich von Hutten o stanach panujących i władzy we Włoszech i w Niemczech

Abstrakt

Kultura epoki renesansu w Europie wyrosła na gruncie zmieniających się stosunków społeczno-politycznych i przemian ekonomicznych, prowadzących m.in. do osłabienia pozycji stanów dotychczas dominujących i wzrostu znaczenia społecznego warstw politycznie upośledzonych, zwłaszcza niektórych z nich, jak np. bogatego mieszczaństwa. Procesy te wystąpiły w większości ówczesnych krajów europejskich, chociaż stopień ich intensyfikacji nie wszędzie był jednakowy i nie zawsze przejawiał się w identycznej postaci. Zachodzące w strukturze społecznej przekształcenia znalazły odbicie w ówczesnej myśli politycznej, która zgodnie z duchem epoki w coraz większym stopniu sięgała do analizy istniejących stosunków i sytuacji niż do autorytetów religijnych i świeckich, by ich opiniami, jak dotąd, uzasadniać przyjmowane z góry założenia i rozwiązania. Stopień dokonujących się w strukturze społecznej poszczególnych krajów zmian był niejednakowy, stąd i opinie na ich temat poszczególnych myślicieli omawianej epoki są różne, chociaż ich nurt ogólny jest zbliżony, odpowiadający generalnie prawidłowościom zachodzących procesów.