Rola limity sejmików w okresie wojny północnej 1702 - 1709

Abstrakt

Praktyka limitowania sejmików pojawiła się po raz pierwszy na szeroką skalę w czasach „potopu”, ale za jej punkt kulminacyjny uznaje się lata 1697-1717, a przede wszystkim okres wojny północnej. Henryk Olszewski, analizując ten problem w osobnym studium stwierdził, że przyczyną częstego wówczas odraczania obrad sejmików było dążenie do przerzucenia na ich barki „sprawy prowiantowania wojsk auxiliarnych i obcych, zagadnienie pertraktacji z wojskiem skonfederowanym, sprawy rozdziału wewnętrznego kontrybucji narzucanych przez generalny komisariat saski [...]. Sprzyjały limicie walki stronnictw politycznych, gwałtownie zmieniające się koniunktury w latach 1702-1704, w dobie poaltransztadzkiej oraz konfederacji tarnogrodzkiej”