Rewolucja a prawo w Europie w XX wieku. Część I: Z rozważań nad typologią rewolucji i charakterem prawa rewolucyjnego

Abstrakt

I. Wprowadzenie. II. Rewolucja i prawo — próba uściślenia pojęć. III. Typologia rewolucji. IV. Cechy prawa okresu rewolucji. V. Zamiast podsumowania.

Wśród czynników rozwoju prawa — rozwoju w swej istocie stosunkowo powolnego, co podkreśla autor ważkiej „opowieści” o dziejach prawa — rewolucja jest najbardziej gwałtowna i, jeśli się dokona, oddziałuje najgłębiej. Zagadnienie prawnych następstw rewolucji nie mogło nie budzić — i to od dawna — zainteresowania prawników, historyków i historyków prawa. Odnosi się to szczególnie do tzw. wielkich rewolucji: rewolucji francuskiej 1789 r., której następstwem w dziedzinie prawa były kodyfikacje napoleońskie, stanowiące klasyczny wzór kontynentalnych rozwiązań burżuazyjnych i bezpośrednio lub pośrednio oddziaływające na prawie całą Europę i wiele krajów pozaeuropejskich, jak również rewolucji rosyjskiej 1917 r., dającej początek odrębnej, jak się ją nierzadko określa, rodzinie praw socjalistycznych .