INDYWIDUALNY STYL UCZENIA SIĘ A PREFEROWANE STRATEGIE – STUDIUM PRZYPADKU UCZNIA DYSLEKTYCZNEGO
PDF

Słowa kluczowe

dysleksja rozwojowa
uczeń dyslektyczny
indywidualny styl uczenia się
strategie uczenia się

Jak cytować

Jaworska, M. (2018). INDYWIDUALNY STYL UCZENIA SIĘ A PREFEROWANE STRATEGIE – STUDIUM PRZYPADKU UCZNIA DYSLEKTYCZNEGO. Neofilolog, (47/2), 231–242. https://doi.org/10.14746/n.2016.47.2.07

Abstrakt

The aim of the article is to indicate the correlations between an individual learning style of a dyslectic child and their preferred strategies. The first part of the article discusses the developmental dyslexia which is considered to be the reflection of individual learning differences. The second part presents the portrait of a dyslectic student with particular emphasis put on their individual learning style and applied strategies. The final part of the text includes an attempt to indicate practical implications in the context of shaping autonomous attitudes of students with developmental dyslexia.

https://doi.org/10.14746/n.2016.47.2.07
PDF

Bibliografia

Bauman, T. 2001: „Strategie jakościowe w badaniach pedagogicznych”. (w) Zasady badań pedagogicznych. Strategie ilościowe i jakościowe. (red. T. Pilch i T. Bauman). Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak”, str. 267-357.

Bogdanowicz, M. 1994. O dysleksji, czyli specyficznych trudnościach w czytaniu i pisaniu – odpowiedzi na pytania rodziców i nauczycieli. Lubin: LINEA.

Bogdanowicz, M. 2012: „Dzieci ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się w reformującej się szkole”. (w) Trudności w czytaniu i pisaniu – rozważania teoretyczne i praktyczne. (red. I. Pietras). Warszawa: Difin, str. 42-70.

Drwal, R. Ł. 1979. „Opracowanie kwestionariusza Delta do pomiaru poczucia kontroli”. Studia Psychologiczne, XVIII(1): 67-83.

DSM-IV. 2000. Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders. Washington.

Dyrda, J. 2004. Style uczenia się dzieci dyslektycznych a wymagania poznawcze szkoły. Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego.

ICD-10. 2002. Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych. Rewizja dziesiąta. Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. Opisy kliniczne i wskazówki diagnostyczne. Wyd. 2. Kraków – Warszawa.

Jaworska, M. 2015. „Indywidualne style uczenia się uczniów z dysleksją a nauczanie języka obcego w szkole ogólnodostępnej”. Prace Językoznawcze, XVII(3): 55-70.

Komorowska, H. 1989. „Metody ilościowe a metody jakościowe w badaniach pedagogicznych”. Edukacja, 3: 14-30.

Komorowska, H. 2002. Metodyka nauczania języków obcych. Warszawa: Fraszka Edukacyjna.

Lesiak-Bielawska, E. 2007. „Styl uczenia się i jego praktyczne implikacje dla dydaktyki języków obcych”. Języki Obce w Szkole, 1: 28-39.

Linksman, R. 2000. W jaki sposób szybko się uczyć. Warszawa: Świat Książki.

Nosal, C. 2000. „Różnice indywidualne w stylach uczenia się i myślenia”. Przegląd Psychologiczny, 43(4): 469-480.

Łobocki, M. 2006. Metody i techniki badań pedagogicznych. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.

Oxford, R. L. 1990. Language learning strategies: What every teacher should know. New York: Newbury House.

Oxford, R. L. 2002: „Language learning strategies in a nutshell: update and ESL suggestions”. (w) Methodology in Language Teaching. (red. J. C. Richards i W. A. Renandya). Cambridge: Cambridge University Press, str. 124-132.

Pawlak, M. 2008: „Autonomia w nauce języka angielskiego w liceum – diagnoza, analiza, wnioski”. (w) Autonomia w nauce języka obcego – co osiągnęliśmy i dokąd zmierzamy. (red. M. Pawlak). Poznań – Kalisz – Konin: Wydawnictwo Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, str. 137-157.

Rose, C., i M. Taraszkiewicz. 2010. Atlas efektywnego uczenia (się). Warszawa: Transfer Learning Solutions.

Wilczyńska, W. 1999. Uczyć się czy być nauczanym. O autonomii w przyswajaniu języka obcego. Warszawa – Poznań: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Wilczyńska, W. i A. Michońska-Stadnik. 2010. Metodologia badań w glottodydaktyce. Wprowadzenie. Kraków: Wydawnictwo Avalon.

Wszeborowska-Lipińska, B. 1997. „Dysleksja a zdolność i style uczenia się”. Psychologia Wychowawcza, 4: 314-330.

Netografia

Nyckowska, I. 2006. „Samoocena ucznia w uczeniu się języków obcych w klasie maturalnej”. [online: http://www.ptde.org/file.php/1/Archiwum/XII/Samoocena _ucznia_w_uczeniu_si_.pdf; DW 30.08.2015].