Głosowanie na listę w wyborach do Izby Deputowanych Królestwa Włoch w latach 1882-1891

Abstrakt

Proklamowane w 1861 r. Królestwo Włoch przejęło system prawny Królestwa Sardynii, w tym piemonckie ustawodawstwo wyborcze . Państwo dynastii sabaudzkiej było od 1848 r. monarchią konstytucyjną. W myśl wydanego wówczas Statutu Albertyńskiego (który po zjednoczeniu stał się konstytucją włoską) władza ustawodawcza należała do obieralnej Izby Deputowanych i Senatu, którego członków mianował król (art. art. 10, 33 i 39 Statutu). Należy zauważyć, że przepisy ustawy zasadniczej nie przesądzały, w jaki sposób mieli być wybierani deputowani, co umożliwiło późniejsze reformy systemu wyborczego . Zasady wybierania deputowanych uregulowane były w kolejnych ordynacjach wyborczych. Pierwsza z nich, wprowadzona w formie królewskiego edyktu w dniu 18 marca 1848 r., przewidywała, że wybory odbywać się będą w jednomandatowych okręgach wyborczych (kolegiach ). W sytuacji, gdy żaden z kandydatów nie otrzymał ponad połowy oddanych głosów przy odpowiednio wysokiej frekwencji - przeprowadzone miało być glosowanie balotażowe (art. 92-94 edyktu) . Przyjęto zatem system wyborów większościowych w jednomandatowych kolegiach wyborczych zwany scrutinio uninominale .