Ukamienowanie i rozszarpanie w polskiej wczesnośredniowiecznej praktyce karnej

Abstrakt

Najwyższą karą stosowaną w średniowieczu w Polsce była kara śmierci. Ze względu na stopień skomplikowania oraz rodzaj przynoszonych cierpień rozróżniano kary śmierci zwykłe i kwalifikowane. Do grupy pierwszej zaliczano ścięcie i powieszenie, a do drugiej - kamienowanie, ćwiartowanie żywcem, palenie na stosie, głodzenie, łamanie kołem, topienie. Katalog ten, sporządzony przez Henryka Grajewskiego dla okresu do połowy XIV w., uzupełnić można o następujące kary śmierci, wykonywane ówcześnie lub później, ale jeszcze przed końcem XV w.: pogrzebanie żywcem, wbicie na pal, wypuszczenie wnętrzności, obicie kijami i ukrzyżowanie, a także rozszarpanie, o którym poniżej.