Zarzuty stawiane generałowi Józefowi Chłopickiemu w powstaniu listopadowym

Abstrakt

Rozpoczynając 29 listopada 1830 r. powstanie w Warszawie, sprzysiężeni podchorążowie i akademicy dopiero na ulicach miasta, tuż po wybuchu pierwszych walk, zaczęli poszukiwać wodza, który pokierowałby powstańczym zrywem. Próby namówienia napotkanych generałów, aby stanęli na czele walki o niepodległość, nie odniosły skutku. W opanowanej 30 listopada przez powstańców Warszawie zaczęli dochodzić do głosu przeciwnicy podniesionej rewolucji, skupieni wokół Rady Administracyjnej. Z ich inicjatywy dowództwo wojsk polskich w Warszawie objął gen. Józef Chłopicki. 5 grudnia 1830 r. Chłopicki wystąpił jako samowolny dyktator, przejmując władzę. W odezwach skierowanych 5 i 6 grudnia 1830 r. do wojska, Rządu Tymczasowego i Rodaków Chłopicki deklarował, że urząd dyktatora będzie sprawował do zebrania się Sejmu, który oceni jego pracę.