Własność w myśli politycznej współczesnej socjaldemokracji

Abstrakt

W badaniach nad własnością w naukach o społeczeństwie dominują dwa podejścia metodologiczne, będące konsekwencją samego pojmowania istoty własności: formalnoprawne i ekonomiczno-socjologiczne (bądź rozdzielnie: ekonomiczne, socjologiczne). Własność w ujęciu formalnoprawnym wyraża prawo do wyłączności posiadania, swobodnego korzystania i dysponowania rzeczą. Właściciel własności dysponuje wolnością „do” (pozytywną) urzeczywistniania swojej woli w procesach pracy, gospodarowania, życia publicznego, osobistego oraz wolnością „od” (negatywną) dającą mu niezależność od woli i władzy innych. W sensie prawnym własność obejmuje: stosunki własnościowe, stosunki uwarunkowane własnościowo (skutki czy następstwa własności w różnych sferach życia ekonomicznego, politycznego, społecznego, rodzinnego) i istotne stosunki własnościowe (wywierające wpływ na własność). Prawo ma skłonność do sprowadzania obiektów własności do rzeczy (zmysłowych i niezmysłowych), do formalizowania rzeczy jako podmiotów własności.