O unii lubelskiej z roku 1569 i jej konsekwencjach

Abstrakt

1 lipca 1569 r. na sejmie w Lublinie doszło do zawarcia unii realnej między Koroną Polską a Wielkim Księstwem Litewskim. Unia w tym kształcie miała przetrwać do III rozbioru Polski w roku 1795, a tym samym do upadku Rzeczypospolitej szlacheckiej, czyli przez okres 226 lat. Strona polska i strona litewska wygotowały i opieczętowały dwa identyczne dokumenty, datowane na 1 lipca 1569 r., na sejmie w Lublinie. Na dokumencie strony polskiej, potwierdzając jego wiarygodność, przywiesiło swoje pieczęcie 140 senatorów i posłów ziemskich Korony Polskiej. Podobnie postąpili Litwini, którzy swój dokument potwierdzili 77 pieczęciami. Akta unijne aprobował król Zygmunt August osobnymi dokumentami z 15 lipca, 29 lipca i 11 sierpnia 1569 r.