Józefa Weyssenhoffa prace o wolności słowa i druku

Abstrakt

Dnia 22 sierpnia 1788 r. Jan Zyberk, wojewoda brzesko-litewski, w liście do króla Stanisława Augusta pisał:

„Do układu około wybrania na Sejm następujących z Księstwa Inflanckiego posłów śrzodkowały dwa listy Waszej Królewskiej Mości Pana mego Miłościwego do mnie pisane, z których w jednym wyrażona była wola Waszej Królewskiej Mości, iż byśmy życzone od Niego na to poselstwo wybrali osoby, w drugim zawierało się żądanie Pańskie umieszczenia w instrukcji przyszłym posłom punktu aukcji wojska. Pierwszemu rozkazowi Pańskiemu zadość stać się nie mogło dla nie znajdowania się obecnie na sejmiku zaleconych od Waszej Królewskiej Mości osób..., obrali: z Korony Potockiego starostę babimostskiego i Borcha rotmistrza kawalerii narodowej, z Litwy Zabiełę generała majora i Niemcewicza majora, z Inflant Kublickiego rotmistrza i Weyssenhoffa kapitana. Ja z Platerem starostą inflanckim jako w radzie zasiadający mając tylko consultive, nie mogliśmy skłonić obywatelów do determinowania się na wybór nieprzytomnych mimo wyraźny przepis prawa".

Wbrew zaleceniom królewskim do sejmu dostały się osoby, które były - jak się później okazało - jednymi z bardziej aktywnych posłów Sejmu Wielkiego. Wśród nich znalazł się zaledwie 28-letni Józef Weyssenhoff, mający za sobą studia w Dreźnie, Lipsku i Wiedniu, pochodzący z niezbyt zamożnej rodziny szlacheckiej, jednak, jak wskazuje liczba podpisów na kredensie poselskim, mającej swoje znaczenie w sejmiku inflanckim.