O korzystaniu z instytucji świadka koronnego do zwalczania terroryzmu w Irlandii Północnej

Abstract

Użycie instytucji świadka koronnego do zwalczania opozycji politycznej w Irlandii stało się powszechne już w XVIII i XIX w. W wydanym w 1836 r. studium G.C. Lewis pisze o ustalonej praktyce wykorzystywania zeznań współsprawców, a następnie wysyłania takich świadków za granicę, przeważnie do Ameryki. Najbardziej znanym przykładem z tego okresu jest niewątpliwie proces z 1882 r. w sprawie o zabójstwo Głównego Sekretarza dla Irlandii i jego zastępcy, w którym wyroki zapadły głównie dzięki zeznaniom świadka koronnego.