Abstract
How traditional arts are used and adapted by film? In what ways do they correspond and cooperate as structural elements supporting a fully coherent piece of film? These fundamental questions open many areas of film research. The paper examines three competing definitions of cinema as polimorfic art and gives overview of various versions and modes of coexistence of arts in film. Author argues that ambivalence is evidenced between policy of adapting established arts and policy of modelling new art by filmmakers. The role of film practice in orchestrating individual strategies is used to highlight this ambivalence. Aspirations good for one separate art can be wrong for film as specific medium and kind of art. „The play’s the thing”. As far as symbiosis of many different arts is important for cinema, culture of adaptation remains key question in film practice and filmmaking.
References
D. Wiertow, My. Wariant manifestu, przeł. T. Karpowski, w: Człowiek z kamerą, Warszawa 1976, s.
A. Bazin, O film nieczysty: obrona adaptacji, w: Film i rzeczywistość, wybór tekstów, przekład i po-słowie B. Michałek. Warszawa 1963, s. 81.
E. Panofsky, Styl i tworzywo w filmie, przeł. B. Mi-chałek, w: Studia z historii sztuki, oprac. J. Białostocki, Warszawa 1971, s. 374. Pierwodruk: „Critique", 1947, vol. 1, nr 3.
M. Hendrykowski, Język ruchomych obrazów, Poznań 1999. Zob. zwłaszcza rozdziały: „Ekran i kadr",
„Język ruchomych obrazów jako system modelujący" oraz „Język artystyczny filmu".
R. Arnhem, Film jako sztuka, przeł. W. Wertenstein, Warszawa 1961, s. 171.
R. Ingarden, Kilka uwag o sztuce filmowej, w: Studia z estetyki, t. 2, Warszawa 1996, s. 315.
License
Copyright
© by Adam Mickiewicz University, Poznań, 2009
OPEN ACCESS