Słowa kluczowe
innowacje pedagogiczne
pseudoinnowacje
„faryzeusze innowacji”
Jak cytować
Abstrakt
The purpose of this paper is to indicate an ambiguous understanding of the notion of innovation in education and misunderstandings connected with it. It also involves a critical analysis of the main sources of difficulty in choosing and executing pedagogical innovations, as well as encourages reflection on and mobilisation for self-preparedness to make changes in the profession. This paper will discuss arguments confirming the necessity of innovative actions in education. Examples of actual innovative actions and ostensible actions/pseudo-innovations will be given, characteristics of innovators and “Pharisees of innovation” will be presented. This paper will also demonstrate the possibilities of organising pedagogical innovations efficiently, and the possible support for innovative teachers, leading to the increase in the efficiency of their actions.
Bibliografia
Brzeziński M. (2009), Organizacja kreatywna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Drozdowski R. i in. (2010),Wspieranie postaw proinnowacyjnych przez wzmacnianie kreatywności. Warszawa: Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości.
Dudzikowa M. (2013), Użyteczność pojęcia działań pozornych jako kategorii analitycznej. Egzemplifikacje z obszaru edukacji (i nie tylko) (w) Dudzikowa M.,
Knasiecka-Falbierska K. (red.), Sprawcy i/lub ofiary działań pozornych w edukacji szkolnej. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls, s. 28-82.
Jastrzębska E. (2013), Przygotowanie do twórczości pedagogicznej w kształceniu wstępnym nauczycieli języków obcych (w) „Neofilolog”, nr 40/2, s. 319-332.
Komorowska H. (2015), Rola nauczyciela, mity i slogany a rzeczywistość (w) „Neofilolog”, nr 45/2, s. 143-155.
Kotarba-Kańczugowska M. (2009), Innowacje pedagogiczne w międzynarodowych raportach edukacyjnych. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie ŻAK.
Kwiatkowska H. (2005), Tożsamość nauczycieli. Między anomią i autonomią. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
Kwiatkowska H. (2008), Pedeutologia. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.
Kwiatkowski S. (1990), Społeczeństwo innowacyjne. Warszawa: PWN.
Łobocki M. (2000), Metody i techniki badań pedagogicznych. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.
Pietrasiński Z. (1971), Ogólne i psychologiczne zagadnienia innowacji. Warszawa: PWN.
Przyborowska B. (2013), Pedagogika innowacyjności – między teorią a praktyką. Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.
Puślecki W. (1992), Kompetencje innowacyjne nauczycieli – wymogi programowe i stan faktyczny (w) Schulz R. (red), Kształcenie dla innowacji pedagogicznych. Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, s. 33-39.
Rusakowska D. (1995), W stronę edukacyjnego dyskursu nowoczesności. Warszawa: Instytut Badań Edukacyjnych.
Smak E. (2014), Innowatyka w edukacji. Opole: Wydawnictwo Nowik.
Śliwerski B. (1998), Jak zmieniać szkołę? Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls, s. 139-148.
Śliwerski B. (2013), Pozory sprawstwa reform oświatowych w III RP (w) Dudzikowa M., Knasiecka-Falbierska K. (red.), Sprawcy i/lub ofiary działań pozornych w edukacji szkolnej. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls, s. 103-130.
Śliwerski B. (2017a), Dydaktycy przedmiotowi. Online: http://sliwerski-pedagog.blogspot.com/2017/06/dydaktycy-przedmiotowi.html [DW 6.06.2017].
Śliwerski B. (2017b), Kto nie z MEN, ten nie ten. Online: sliwerski-pedagog.blogspot.com/2017/05/ [DW 28.05.2017].
Zawadzka-Bartnik E. (2015), Czego powinniśmy uczyć a czego uczymy – rozważania o edukacyjnych złudzeniach (w) „Neofilolog”, nr 44/2, s. 139-153.
Licencja
Prawa autorskie (c) 2018 Elżbieta Zawadzka-Bartnik
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Przedstawiany utwór (artykuł) upubliczniany jest na podstawie umowy z autorem i na licencji Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-ND 4.0).
Użytkownicy mają obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem, informacji o autorstwie, tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, DOI) oraz samej licencji;
- bez tworzenia utworów zależnych,
- utwór musi być zachowany w oryginalnej postaci.
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).