Abstrakt
The role of the first foreign language in second foreign language learning is an interesting research question.
The main purpose of the research was to relate if and how the learners make deductions about German grammar based on English language skills. Therefore, this study presents the results of a survey conducted among students of Applied Linguistics who learn German after English. Participants were interviewed to state their opinion about the usefulness of English in learning German structures. The results of this inquiry allow the conclusions that learners use and transfer the previously acquired knowledge and information from what they have in first foreign language in order to understand, learn or form structures in the second foreign language. They compare both languages, look for similarities in the creation of the construction and the application of the structures or constructions, conclude by analogies between English and German in grammatical subsystem. In this way they deduce that English makes possible and facilitates to memorize grammatical forms while learning German, e.g. passive voice, articles, tenses, irregular verbs, comparative and superlative adjectives.
Bibliografia
Bawej I. (2013), W jaki sposób język angielski może ułatwić proces nauki języka niemieckiego na poziomie zaawansowanym? (Raport z badań własnych). „Neofilolog”, nr 40/1, s. 15–28.
Bawej I. (2016), Nauka leksyki w języku obcym na przykładzie transferu pozytywnego języka polskiego, angielskiego i niemieckiego. „Linguodidactica”, t. XX, s. 9–24.
Chlewiński Z. i in. (1995), Wnioskowanie przez analogię w procesach kategoryzacji. Psychologiczne badania biologów, fizyków i humanistów. Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
Decke-Cornill H., Küster L. (2010), Fremdsprachendidaktik. Tübingen: Narr Verlag.
Doyle A. C. (2017), Przygody Sherlocka Holmesa. Wydawnictwo: Algo.
Europejski system opisu kształcenia językowego: uczenie się, nauczanie, ocenianie. 2003. Warszawa: Wydawnictwo Centralnego Ośrodka Kształcenia Nauczycieli. Wydanie 1.
Izdebska-Długosz D. (2016), Uczyć się czy nie uczyć? – Przemiany miejsca i roli gramatyki w świetle metod nauczania języków obcych. „Acta Humana”, nr 7, s. 93–103.
Komorowska H., Obidniak D. (2002), Stopień po stopniu. Rozwój zawodowy nauczyciela języków obcych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Kujawa B. (2003), Język niemiecki jako drugi język obcy. „Języki Obce w Szkole”, nr 1, s. 35–39.
Michońska-Stadnik A. (1996), Strategie uczenia się i autonomia ucznia w warunkach szkolnych. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.
Oxford R. (1990), Language Learning Strategies. What every teacher should know. New York: Newbury House.
Rampillon U. (1995), Lerntechniken im Fremdsprachenunterricht. München: Hueber.
Schlak T. (2003), Grammatik induktiv oder deduktiv vermitteln? Zielgruppenorientierte Methodikforschung an einem konkreten Beispiel veranschaulicht, (w:) Eckerth J. (red.), Empirische Arbeiten aus der Sprachlehrforschung. Beiträge des Hamburger Promovierendenkolloquiums SLF. Bochum: AKS Verlag, s. 81–96.
Schönpflug U. (1995), Lerntheorie und Lernpsychologie, (w:) Bausch K. i in. (red.), Handbuch. Fremdsprachenunterricht. Tübingen: Francke Verlag, s. 81–96.
Słownik łacińsko-polski (1986), opracował K. Kumaniecki, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
Szarska-Wieruszewska J. (2004), Lernerstrategien als Grundlage der lerntypischen Fehlerbehandlung. Forschungsstudien am Beispiel der Deutsch lernenden polnischen Studenten. Hamburg: Verlag Dr. Kovač.
Szulc A. (1994), Słownik dydaktyki języków obcych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Targońska J. (2002), Nauczanie języka niemieckiego jako drugiego języka obcego. Charakterystyka, specyfika, wady i zalety nauczania niemieckiego po angielskim. „Języki Obce w Szkole”, nr 3, s. 30–37.
Tobiasz L. (2009), Język angielski w procesie uczenia się języka niemieckiego – pomoc czy przeszkoda? Krytyczna analiza ankiet przeprowadzonych wśród studentów anglistyki Uniwersytetu Śląskiego w grupach tłumaczeniowych z językiem niemieckim. „Neofilolog“, nr 33, s. 257–268.
Tönshoff W. (1995), Lernstrategien, (w:) Bausch K. i in. (red.), Handbuch. Fremdsprachenunterricht. Tübingen: Francke Verlag, s. 240–243.
Wach A., Jakowlewa-Pawlak M. (2016), Ocena użyteczności języka ojczystego (polskiego) w uczeniu się gramatyki języków obcych (angielskiego i rosyjskiego): wyniki badania. „Studia Rossica Posnaniensia”, vol. XLI, s. 473–485.
Wiese H. (1994), Integration des Transfers in eine Theorie des Zweitspracherwerbs. „Info DaF21”, 4, s. 397–408.
Zawadzka E. (2004), Nauczyciele języków obcych w dobie przemian. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
NETOGRAFIA
Budziak R. (2013), Gramatyka w nauczaniu i uczeniu się języków obcych: spojrzenie na historie i współczesność. „Studia Germanica Gedanensia”, nr 29, s. 249–258. https://czasopisma.bg.ug.edu.pl/index.php/SGG/article/view/1528. [DW 5.04.2021].
Gwiasda D. (2015), Hält sie, was sie verspricht? – Induktive Grammatikeinführung in der Spracherwerbsphase des Lateinunterrichts aus empirischer Sicht. Dissertation. Göttingen. Doktorarbeit. Publikation. Inhaltsverzeichnis. https://ediss.uni-goettingen.de/handle/11858/00-1735-0000-0022-6077-A [DW 6.04.2021].
https://karrierebibel.de/ [DW 30.03.2021].
Łuczyński E. (2010), Akwizycja gramatyki języka polskiego, (w:) Psychologia rozwojowa, T. 15, nr 1, s. 9–18. http://cejsh.icm.edu.pl/cejsh/element/bwmeta1.element.ojs-issn-2084-3879-year-2010-volume-15-issue-1-article-661. [DW 29.03.2021].
Riehme J. (1986), Induktives und deduktives Vorgehen. http://www.fachdidaktik-einecke.de/3_Sprachdidaktik/induktiv_deduktiv_riehme.htm [DW 6.04.2021].
Licencja
Prawa autorskie (c) 2022 Izabela Bawej
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Przedstawiany utwór (artykuł) upubliczniany jest na podstawie umowy z autorem i na licencji Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-ND 4.0).
Użytkownicy mają obowiązek podania wraz z rozpowszechnionym utworem, informacji o autorstwie, tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, DOI) oraz samej licencji;
- bez tworzenia utworów zależnych,
- utwór musi być zachowany w oryginalnej postaci.
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).