Abstrakt
Celem opracowania jest odpowiedź na pytanie, na ile niedawno ustanowione świadczenia dla rolników, ubezpieczonych w Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, zapewniają im ochronę w czasie pandemii COVID-19. W konkluzji stwierdzono, że obecnie obowiązująca regulacja nie zapewnia ubezpieczonym rolnikom wystarczającej ochrony przed czasową utratą zdolności do pracy. Przyznane świadczenia w postaci covidowego zasiłku chorobowego i zasiłku z tytułu kwarantanny są zbyt skromnym socjalnie wsparciem dla rolnictwa w czasie pandemii. Nie uwzględniają swoistości pracy w działalności rolniczej, nie kompensują utraconych dochodów rolnika i ze względu na niewłaściwe zaadaptowanie z systemu powszechnego nie spełniają swoich funkcji. W obliczu czwartej fali zakażeń konieczna jest rychła nowelizacja omawianych rozwiązań.
Bibliografia
Jagła W. (2011), Wybrane problemy funkcjonowania systemu rolniczego, „Ubezpieczenia w Rolnictwie. Materiały i Studia” nr 41.
Maciejewska K. (2020), Rozwiązania tarczy antykryzysowej dla rolników realizowane za pośrednictwem Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, „Ubezpieczenia w Rolnictwie. Materiały i Studia” nr 73.
Puślecki D. (2006), Z problematyki prawnej wypadku przy pracy rolniczej, „Prawo i Administracja” t. V.
Puślecki D. (2012), Istota i funkcje ubezpieczenia chorobowego rolników, „Przegląd Prawa Rolnego” nr 1.
Puślecki D. (2021), Zasiłek opiekuńczy dla rolników i domowników ubezpieczonych w Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, „Przegląd Prawa Rolnego” nr 1.
Wierzbowski B. (1993), Ubezpieczenie a inne systemy świadczeniowe w rolnictwie, w: XV lat ubezpieczenia społecznego rolników w Polsce, Warszawa.
Licencja
Prawa autorskie (c) 2021 Damian Puślecki
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 4.0 Miedzynarodowe.