Abstrakt
Pomysł, aby teksty prawne, takie jak wczesnośredniowieczne leges ludów,rozpatrywać jako wypowiedź narracyjną może (zwłaszcza historykom) wydać się nie oczywisty lub zgoła wątpliwy. Wedle nadal stosowanej klasyfikacji źródeł historycznych za przekazy narracyjne uznawane są kroniki, roczniki czy żywoty. Zbiory praw natomiast określa się jako źródła normatywne. Rozróżnienie to opiera się na dość wąskim i, dodać trzeba, nieprzystającym do funkcjonujących obecnie w humanistyce poglądów, rozumieniu narracji. W typologii tej została ona utożsamiona z rozbudowanymi tekstami historiograficznymi lub żywociarskimi o mniej lub bardziej wyraźnych cechach literackich.
Licencja
Copyright
© 2014 Wydział Prawa i Administracji UAM w Poznaniu
OPEN ACCESS