Rękopiśmienna Bibliografia prawa polskiego od najdawniejszych czasów do roku 1823 Jana Wincentego Bandtkie-Stężyńskiego w zbiorach Biblioteki Jagiellońskiej

Abstrakt

Prawnicy w Królestwie Polskim już od początku XIX w. zwracali uwagę na brak spisów ich literatury fachowej. Była ona tak obfita, że konieczne stało się jej usystematyzowanie i wykazanie w bibliografiach. Jednym z pierwszych uczonych, którzy  podjęli się tego zadania, był Jan Wincenty Bandtkie-Stężyński (1783–1846), którego życiową pasją były dzieje prawa polskiego. W 1824 r. ukończył prace nad  retrospektywną bibliografią prawa polskiego do roku 1823, lecz nie wydał jej za życia. Po śmierci Bandtkie-Stężyńskiego starania o publikację bibliografii podjęte przez jego syna Kazimierza Bandtkie-Stężyńskiego zakończyły się niepowodzeniem. Choć Bibliografia prawa polskiego od najdawniejszych czasów do roku 1823 istnieje tylko w postaci rękopisu, uznaje się ją za pierwszą polską bibliografię z dziedziny prawa. Praca Bandtkie-Stężyńskiego była nowatorska, głównie ze względu na swój zakres. Obejmowała bowiem tylko piśmiennictwo prawnicze, podczas gdy w tamtym czasie było ono rejestrowane w obrębie bibliografii o charakterze ogólnym. Pomimo pewnych usterek metodycznych dzieło Bandtkiego jest trwałe, do dziś aktualne jako źródło informacji.