Niektóre problemy stosowania francuskiego prawa zobowiązań w praktyce orzeczniczej Sądu Najwyższego (1918-1939)

Abstrakt

Wśród najważniejszych, obowiązujących obecnie przepisów prawa cywilnego, dosłownie przeniesionych z Kodeksu Napoleona (dalej: KN) wymienić można art. 415 kodeksu cywilnego, będący nieprzerwanie od 70 lat podstawą odpowiedzialności z tytułu czynów niedozwolonych. Czyny niedozwolone, w przeciwieństwie do wielu innych konstrukcji cywili- stycznych, stanowią ten dział prawa zobowiązań, który cechuje bardzo bliski związek z życiem i - co za tym idzie - wielka dynamika. Materia ta obejmuje przeróżne stany faktyczne, które mogą dotyczyć każdego podmiotu prawa cywilnego i których właściwe zakwalifikowanie decyduje o przyznaniu lub nieprzyznaniu odszkodowania. Jednym słowem, problematyka czynów niedozwolonych, ze względu na jej praktyczny charakter i nieskończoną w istocie ilość stanów faktycznych oraz dynamiczny rozwój w ciągu ostatniego stulecia stanowi wdzięczne tło dla badacza, który chce prześledzić, w jaki sposób odpowiednie przepisy KN były stosowane w praktyce orzeczniczej Sądu Najwyższego Drugiej Rzeczypospolitej