Ustrój adwokatury w Polsce w świetle regulacji prawnych z lat 1918-1939

Abstrakt

Celem niniejszego studium jest przedstawienie przebiegu prac legislacyjnych nad prawem ustrojowym adwokatury w Polsce okresu międzywojennego oraz zaprezentowanie krótkiej analizy wydanych w tym zakresie aktów prawnych. W ustroju adwokatury II Rzeczypospolitej występowała istotna cezura. Był nią dzień 1 listopada 1932 r., w którym weszły w życie jednolite dla całego państwa przepisy regulujące organizację palestry. Do tego momentu na poszczególnych obszarach pozaborczych obowiązywały różne regulacje prawne, stanowiące w części spuściznę po zaborcach, a w części mające swe źródło już w działalności polskiego prawodawcy. W niniejszym tekście, który ma układ chronologiczny, omówiono wpierw regulacje prawne obowiązujące na ziemiach byłych zaborów w latach 1918-1932, następnie przebieg prac nad unifikacją prawa o adwokaturze, zwłaszcza w najintensywniejszym ich okresie, czyli w latach 1925-1932 i wreszcie - jednolite już akty prawne, regulujące ustrój palestry z 1932 i 1938 r.