Opus magnum et laudabile. O twórczości naukowej Józefa Matuszewskiego

Abstrakt

Sześćdziesiąt lat upływa od chwili, gdy ukazała się praca Józefa Matuszewskiego oznaczona numerem pierwszym w Jego bibliografii. Był to młodzieńczy szkic z 1928 r. o dziejach gimnazjum gostyńskiego. W pierwszej połowie lat trzydziestych (1932 - 1933) zaczęły pojawiać się drobne prace przyszłego uczonego. Ileż to lat temu! Niedawno — w 1986 r. — doczekaliśmy się uroczystości rzadkiej i podniosłej: odnowienia doktoratu Profesora, w pięćdziesięciolecie promocji doktorskiej. Jest dziś Profesor Józef Matuszewski najstarszym przedstawicielem polskiej nauki historii prawa, jednym z niewielu, którzy pracę naukową i uniwersytecką rozpoczynali przed II wojną światową. Gdy stawiał On pierwsze kroki na polu nauki, odchodził lwowski tytan — Oswald Balzer. Profesor jest reprezentantem wielkich tradycji oraz ciągłości w polskich dyscyplinach historyczno-prawnych, żywotności tych dyscyplin od czasów O. Balzera (i dawniejszych), poprzez czasy Zygmunta Wojciechowskiego, ucznia Balzera a Mistrza Józefa Matuszewskiego, po czasy najbliższe.