Kontrola długów państwa w II Rzeczypospolitej

Abstrakt

Albert Mathiez, wybitny znawca rewolucji francuskiej, uogólniając wieloletnie wyniki swych badań pisał, że ludzkość będzie zawsze kroczyła po omacku ku przyszłości, jeżeli nie będzie umiała korzystać z doświadczenia przeszłości¹. Ten uogólniający wniosek nie traci swej wartości, gdy chodzi o społeczeństwa poszczególnych krajów, w tym także społeczeństwo polskie. Żadne bowiem społeczeństwo, które pragnie rozwijać się bez wstrząsów i zahamowań – nawet gdy zmierza do wprowadzenia nowych koncepcji ustrojowych – nie może całkowicie przekreślić dorobku swej przeszłości. Nie może bez głębokiej i bezstronnej oceny odrzucać wszystkich instytucji i rozwiązań ustrojowych wypracowanych przez poprzednie pokolenia. Stanowisko takie musiałoby prowadzić nieuchronnie do ujemnych konsekwencji w funkcjonowaniu mechanizmów państwowych.