Schlagworte
interkomunikacja
różnojęzyczność
różnice indywidualne
uczenie się języków
Zitationsvorschlag
Abstract
The article reflects on individual differences of foreign language users from the standpoint of polylingual communication in two related languages (intercommunication), on the basis of the work of Paolo Balboni on intercomprehension, intercommunication and useful approaches to foreign language learning. The author attempts to elaborate a list of individual characteristics which facilitate intercommunication (a conversation in which the participants speak different, but related languages). The discussion relates to features presented by selected authors in the field of foreign language teaching, the European documents on language education (CEFR and FREPA) and to psycholinguistics. The final part describes the characteristics which favour intercommunication.
Literaturhinweise
Balboni, P. 2010. „Esiste un’attitudine all’intercomunicazione?”. (w) Lernerautonomie durch Interkomprehension. Promoting Learner Autonomy Through Intercomprehension. L’autonomisation de l’apprenant par l’intercompréhension. (red. P. Doyé i F. J. Meissner). Tübingen: Narr Francke Attempto Verlag, str. 17-28.
Balboni, P. 2012. Le sfide di Babele. Insegnare le lingue nelle società complesse. Novara: De Agostini Scuola SpA.
Candelier, M., Camilleri-Grima, A., Castellotti, V., de Pietro, J.-F., Lőrincz, I., Meissner, F.-J., Noguerol, A. i A. Schröder-Sura (Conseil de l’Europe). 2012. Le CARAP. Un Cadre de Référence pour les Approches Plurielles des Langues et des Cultures. Compétences et ressources. Strasbourg: Editions du Conseil de l’Europe. http://www.ecml.at/Resources/ECMLPublications/tabid/277/PublicationID/82/l anguage/fr-FR/Default.aspx DW 04.05.2015.
Candelier, M. i A. Schröder-Sura. 2012. „Wspieranie rozwoju kompetencji różnojęzycznych i międzykulturowych w klasie szkolnej”. Języki Obce w Szkole, 4/2012: 4-11. http://www.jows.pl/node/322 DW 01.07.2016.
Costa, P. T., Jr. i R. R. McCrae. 1992. Revised NEO Personality Inventory (NEO-PI-R) and NEO Five-Factor Inventory (Neo-FFI) professional manual. Odessa, FL: Psychological Assessment Resources.
Coste, D., North, B., Sheils, J. i J. Trim (Rada Europy). 2003. Europejski system opisu kształcenia językowego: uczenie się, nauczanie, ocenianie.Warszawa: Wydawnictwa CODN.
Degache, C. 2008: „Concevoir un dispositif de formation en ligne de formateurs à la compréhension et à l’interaction plurilingues”. (w) S'entendre entre langues voisines: vers l'intercompréhension. (red. V. Conti i F. Grin). Genève: Georg, str. 293-316.
Délégation générale à la langue française et aux langues de France (DGLFLF). 2007. L'intercompréhension entre langues apparentées. Références 2006. Paris. http://www.culture.gouv.fr/culture/dglf/publications/References07_Intercomprehension.pdf DW 06.03.2015.
Dörnyei, Z. 2001. Motivational strategies in the language classroom. Cambridge: Cambridge University Press.
Dörnyei, Z. 2005. The psychology of the language learner: individual differences in second language acquisition. Mahwah, New Jersey: Lawrence Erlbaum.
Dörnyei, Z. i M. L. Scott. 1997. „Communication strategies in a second language: definitions and taxonomies”. Language Learning, 47: 173-210.
Dörnyei, Z. i S. Ryan. 2015. The psychology of the language learner revisited. New York: Routledge.
Eco, U. 1993. La ricerca della lingua perfetta nella cultura europea. Bari: Editori Laterza.
Escudé, P. i P. Janin. 2010. Le point sur l’intercompréhension, clé du plurilinguisme. Paris: Clé International.
Grabowska, A. 2013: „Interkomprehensja w językach pokrewnych – jej założenia i możliwości adaptacji w nauczaniu języków obcych w Polsce”. (w) Problemy współczesnej neofilologii. Wybrane zagadnienia. (red. A. Grabowska, J. Graca i L. Smutek). Tarnów: Wydawnictwa Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Tarnowie, str. 281-291.
Grabowska, A. 2015: „Interkomprehensja w językach pokrewnych a nauczanie języków obcych na potrzeby rynku pracy”. (w) Nauczanie języków obcych na potrzeby rynku pracy. (red. M. Sowa, M. Mocarz-Kleindienst i U. Czyżewska). Lublin: Wydawnictwo Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, str. 328-339.
Komorowska, H. 2002.Metodyka nauczania języków obcych. Warszawa: Fraszka Edukacyjna.
Lesiak-Bielawska, E. D. 2013. Różnice indywidualne w procesie akwizycji języka. Psychologiczne uwarunkowania dydaktyki języków obcych. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Łośgraf.
Pawlak, M. 2013: „Różnice indywidualne a rozwijanie kompetencji językowych”. (w) Dydaktyka językowa a kompetencje ogólne. (red. J. Stańczyk i E. Nowikiewicz). Bydgoszcz: Nauczycielskie Kolegium Języków Obcych w Bydgoszczy, str. 99-120.
Pervin, L. A. 2002. Psychologia osobowości. Przekład M. Orski. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
Selinker, L. 1972. „Interlanguage”. International Review of Applied Linguistics, 10: 209-241.
Skehan, P. 1989. Individual differences in second language learning. London: Edward Arnold.
Skehan, P. 1998. A cognitive approach to language learning.Oxford: Oxford University Press.
Smuk, M. 2016. Od cech osobowości do kompetencji savoir-ȇtre – rozwijanie samoświadomości w nauce języków obcych. Lublin ̶ Warszawa: Wydawnictwo Werset.
Strelau, J. (red.). 2000. Psychologia. Podręcznik akademicki. Tom 2 – Psychologia ogólna. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
Strelau, J. 2015. Różnice indywidualne. Historia – determinanty – zastosowania. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar.
Wilczyńska, W. (red.). 2002. Autonomizacja w dydaktyce języków obcych. Doskonalenie się w komunikacji ustnej. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.
Wilczyńska, W. 2005. Introduction à la didactique du français langue étrangère. Wstęp do dydaktyki języka francuskiego jako obcego. Kraków: Wydawnictwo Flair.
Lizenz
Copyright (c) 2017 Anna Grabowska
Dieses Werk steht unter der Lizenz Creative Commons Namensnennung - Keine Bearbeitungen 4.0 International.
Autoren:
Die Autoren der zur Veröffentlichung in der Zeitschrift Neofilolog angenommenen Texte sind verpflichtet, den Vertrag über die Erteilung einer kostenlosen Lizenz für die Werke mit der Verpflichtung zur Erteilung einer Sublizenz CC auszufüllen, zu unterzeichnen und an die Adresse der Redaktion zurückzusenden.
Gemäß Vertrag erteilen die Autoren auf die in der Zeitschrift Neofilolog veröffentlichten Texte der Adam-Mickiewicz-Universität in Poznań eine nicht exklusive und kostenlose Lizenz und erlauben die Verwendung der Sublizenz Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-ND 4.0).
Die Autoren behalten das Recht zur weiteren freien Verfügung über das Werk.
Benutzer:
Interessierte Onlinebenutzer dürfen die seit 2017 veröffentlichten Werke unter folgenden Bedingungen nutzen:
- Anerkennung der Urheberschaft - die Verpflichtung, zusammen mit dem verbreiteten Werk Informationen über die Urheberschaft, den Titel, die Quelle (Links zum Originalwerk, DOI) und die Lizenz selbst bereitzustellen;
- ohne Schaffung abgeleiteter Werke - das Werk muss in seiner ursprünglichen Form erhalten bleiben, ohne Zustimmung des Autors dürfen keine Studien, beispielsweise Übersetzungen, verbreitet werden.
Die Urheberrechte aller veröffentlichen Texte sind vorbehalten.
Sonstige:
Die Adam-Mickiewicz-Universität in Poznań behält das Recht auf die Zeitschrift als Gesamtheit (Layout, Grafik, Titel, Umschlagsprojekt, Logo usw.).