Mots-clés
interkomunikacja
różnojęzyczność
różnice indywidualne
uczenie się języków
Comment citer
Résumé
The article reflects on individual differences of foreign language users from the standpoint of polylingual communication in two related languages (intercommunication), on the basis of the work of Paolo Balboni on intercomprehension, intercommunication and useful approaches to foreign language learning. The author attempts to elaborate a list of individual characteristics which facilitate intercommunication (a conversation in which the participants speak different, but related languages). The discussion relates to features presented by selected authors in the field of foreign language teaching, the European documents on language education (CEFR and FREPA) and to psycholinguistics. The final part describes the characteristics which favour intercommunication.
Références
Balboni, P. 2010. „Esiste un’attitudine all’intercomunicazione?”. (w) Lernerautonomie durch Interkomprehension. Promoting Learner Autonomy Through Intercomprehension. L’autonomisation de l’apprenant par l’intercompréhension. (red. P. Doyé i F. J. Meissner). Tübingen: Narr Francke Attempto Verlag, str. 17-28.
Balboni, P. 2012. Le sfide di Babele. Insegnare le lingue nelle società complesse. Novara: De Agostini Scuola SpA.
Candelier, M., Camilleri-Grima, A., Castellotti, V., de Pietro, J.-F., Lőrincz, I., Meissner, F.-J., Noguerol, A. i A. Schröder-Sura (Conseil de l’Europe). 2012. Le CARAP. Un Cadre de Référence pour les Approches Plurielles des Langues et des Cultures. Compétences et ressources. Strasbourg: Editions du Conseil de l’Europe. http://www.ecml.at/Resources/ECMLPublications/tabid/277/PublicationID/82/l anguage/fr-FR/Default.aspx DW 04.05.2015.
Candelier, M. i A. Schröder-Sura. 2012. „Wspieranie rozwoju kompetencji różnojęzycznych i międzykulturowych w klasie szkolnej”. Języki Obce w Szkole, 4/2012: 4-11. http://www.jows.pl/node/322 DW 01.07.2016.
Costa, P. T., Jr. i R. R. McCrae. 1992. Revised NEO Personality Inventory (NEO-PI-R) and NEO Five-Factor Inventory (Neo-FFI) professional manual. Odessa, FL: Psychological Assessment Resources.
Coste, D., North, B., Sheils, J. i J. Trim (Rada Europy). 2003. Europejski system opisu kształcenia językowego: uczenie się, nauczanie, ocenianie.Warszawa: Wydawnictwa CODN.
Degache, C. 2008: „Concevoir un dispositif de formation en ligne de formateurs à la compréhension et à l’interaction plurilingues”. (w) S'entendre entre langues voisines: vers l'intercompréhension. (red. V. Conti i F. Grin). Genève: Georg, str. 293-316.
Délégation générale à la langue française et aux langues de France (DGLFLF). 2007. L'intercompréhension entre langues apparentées. Références 2006. Paris. http://www.culture.gouv.fr/culture/dglf/publications/References07_Intercomprehension.pdf DW 06.03.2015.
Dörnyei, Z. 2001. Motivational strategies in the language classroom. Cambridge: Cambridge University Press.
Dörnyei, Z. 2005. The psychology of the language learner: individual differences in second language acquisition. Mahwah, New Jersey: Lawrence Erlbaum.
Dörnyei, Z. i M. L. Scott. 1997. „Communication strategies in a second language: definitions and taxonomies”. Language Learning, 47: 173-210.
Dörnyei, Z. i S. Ryan. 2015. The psychology of the language learner revisited. New York: Routledge.
Eco, U. 1993. La ricerca della lingua perfetta nella cultura europea. Bari: Editori Laterza.
Escudé, P. i P. Janin. 2010. Le point sur l’intercompréhension, clé du plurilinguisme. Paris: Clé International.
Grabowska, A. 2013: „Interkomprehensja w językach pokrewnych – jej założenia i możliwości adaptacji w nauczaniu języków obcych w Polsce”. (w) Problemy współczesnej neofilologii. Wybrane zagadnienia. (red. A. Grabowska, J. Graca i L. Smutek). Tarnów: Wydawnictwa Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Tarnowie, str. 281-291.
Grabowska, A. 2015: „Interkomprehensja w językach pokrewnych a nauczanie języków obcych na potrzeby rynku pracy”. (w) Nauczanie języków obcych na potrzeby rynku pracy. (red. M. Sowa, M. Mocarz-Kleindienst i U. Czyżewska). Lublin: Wydawnictwo Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, str. 328-339.
Komorowska, H. 2002.Metodyka nauczania języków obcych. Warszawa: Fraszka Edukacyjna.
Lesiak-Bielawska, E. D. 2013. Różnice indywidualne w procesie akwizycji języka. Psychologiczne uwarunkowania dydaktyki języków obcych. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Łośgraf.
Pawlak, M. 2013: „Różnice indywidualne a rozwijanie kompetencji językowych”. (w) Dydaktyka językowa a kompetencje ogólne. (red. J. Stańczyk i E. Nowikiewicz). Bydgoszcz: Nauczycielskie Kolegium Języków Obcych w Bydgoszczy, str. 99-120.
Pervin, L. A. 2002. Psychologia osobowości. Przekład M. Orski. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
Selinker, L. 1972. „Interlanguage”. International Review of Applied Linguistics, 10: 209-241.
Skehan, P. 1989. Individual differences in second language learning. London: Edward Arnold.
Skehan, P. 1998. A cognitive approach to language learning.Oxford: Oxford University Press.
Smuk, M. 2016. Od cech osobowości do kompetencji savoir-ȇtre – rozwijanie samoświadomości w nauce języków obcych. Lublin ̶ Warszawa: Wydawnictwo Werset.
Strelau, J. (red.). 2000. Psychologia. Podręcznik akademicki. Tom 2 – Psychologia ogólna. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
Strelau, J. 2015. Różnice indywidualne. Historia – determinanty – zastosowania. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar.
Wilczyńska, W. (red.). 2002. Autonomizacja w dydaktyce języków obcych. Doskonalenie się w komunikacji ustnej. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.
Wilczyńska, W. 2005. Introduction à la didactique du français langue étrangère. Wstęp do dydaktyki języka francuskiego jako obcego. Kraków: Wydawnictwo Flair.
Licence
© Anna Grabowska 2017
Ce travail est disponible sous licence Creative Commons Attribution - Pas de Modification 4.0 International.
Auteurs :
Les auteurs de textes acceptés pour publication dans la revue Neofilolog sont tenus de remplir, signer et renvoyer à l'adresse de la rédaction, un accord sur l'octroi d'une licence gratuite pour les œuvres, avec obligation d'accorder une sous-licence CC.
En vertu de cet accord, les auteurs des textes publiés dans la revue Neofilolog accordent à l'Université Adam Mickiewicz de Poznań une licence non exclusive et gratuite et permettent l'utilisation de la sous-licence Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-ND 4.0).
Les auteurs se réservent le droit de disposer librement de l'œuvre.
Utilisateurs :
Les utilisateurs d'Internet intéressés ont le droit d'utiliser les œuvres publiées à partir de l'année 2017 sous réserve des conditions suivantes :
- reconnaissance de la qualité d'auteur - l'obligation de fournir des informations sur la qualité d'auteur, le titre, la source (liens vers l'œuvre originale, DOI) et la licence, ainsi que l'œuvre distribuée ;
- sans créer d'œuvres dérivées - l'œuvre doit être conservée dans sa forme originale, p. ex. les traductions ou les interprétations ne peuvent être distribuées sans le consentement de l'auteur.
Tous les textes publiés sont soumis au droit d'auteur.
Autres :
L'Université Adam Mickiewicz de Poznań se réserve le droit à la revue dans son ensemble (mise en page, forme graphique, titre, conception de la couverture, logo, etc.).
.